Schnuddelbuddel

 

De Siberische kat is een grote, stevige, halflangharige kat, die uitzonderlijk hoog kan springen. Het is een speelse, lieve, zachtaardige en intelligente kat. Dol op aandacht, knuffelt graag en is aanhankelijk.
Mijn belangstelling voor dit ras ontstond toen ik hoorde dat mensen met een allergie geen klachten hebben als ze in gezelschap van een Sibeer verkeren.
Deze bewering blijkt echter maar ten dele waar. Katten hebben een bepaald proteine in hun speeksel wat bij het schoonlikken van de vacht zorgt voor het ontstaan van een soort roos. Siberische katten hebben aanmerkelijk minder van dit proteine in hun speeksel. Veel mensen die allergisch zijn voor katten, zijn allergisch voor huidschilfers. Deze mensen zullen dus bij een Siberische kat waarschijnlijk minder (!) klachten hebben. (zie voor meer uitleg b.v. www.siberischekat.info, of de bijdrage van Irina Sadovnikova op Pawpeds))
De Siberische kat is een halflanghaar, maar de vacht is s winters aanmerkelijk dikker dan zomers. Er zit dan een soort onderwol in. Hierdoor kunnen ze zich handhaven in de koude Russische winters.
Deze katten komen overigens in heel Rusland voor en niet speciaal in Siberie.
Ze mogen diverse kleuren en patronen hebben en komen ook pointed voor. Dan worden ze meestal Neva Masquerade genoemd. Deze colourpoints werden voor het eerst gezien in de buurt van de Russische rivier de Neva.
De Siberische kat is een natuurras, en heeft zich zonder menselijk toedoen ontwikkeld.
De Kotofei Cat Club in Moskou hield zich bezig met de eerste rasstandaard waar twee katten model voor stonden: Mars, een blue lynx point met wit, en Roman, een bruine tabby met wit.
In 1991 werd de eerste internationale rasstandaard uitgewerkt. De WCF was de eerste om de Siberische kat te erkennen, met inbegrip van de Siberische colourpoint (2008. Irina Sadovnikova) Er was in het begin nogal wat te doen over het ideale uiterlijk en met name over de vorm van de kop. Hoge jukbeenderen en een lange staart, wat sommigen wilden, zouden de kat te veel op een Maine Coon doen lijken. In 1989 werd een ideale kater kater (Max) ingezet en hij bleek erfelijk dominant. Hij was eigenlijk het prototype van de Sibeer zoals deze gewenst is en veel van zijn vrouwelijke nakomelingen zetten kleine Maxjes op de wereld.
In veel catteries worden tegenwoordig grote zware katten gefokt met krachtige benen en grote ronde poten. De meeste problemen worden ondervonden bij de vorm van de kop en de vacht. De kop mag niet lang, smal zijn en ook niet de vorm van een Pers hebben.  De vacht mag geen overontwikkelde ondervacht en /of een te fijne bovenvacht hebben
Nog steeds worden er in Rusland katten als siberische kat geregistreerd. Zo n nieuw geregistreerde kat is een foundationkat. Ook worden er russische katten geïmporteerd door Nederlandse catteries.
Vanaf het moment dat een kat geregistreerd wordt is er geen sprake meer van natuurlijke selectie maar ligt de gezondheid en sterkte van het ras in de handen van de mens. Gelukkig zijn er veel fokkers serieus bezig; mede hierdoor is de Siberische kat  een relatief gezond ras.
(Het verdient wel aanbeveling om een Sibeer te testen op HCM/PKD en FIV FELV)

Bron:
www.pawpeds.com
www.siberischekatkittenstekoop.nl
www.siberischekat.info
www.tica.org
http://siberischekatte.forum2go.nl/